Tea Book Tag

Źródło : studyteaandbooks.tumblr.com

Na herbaciany tag książkowy natrafiłam już trochę temu na youtubie, a dokładniej na kanale Crazy Book Eater,zanim jeszcze mój blog powstał,ale bardzo mi się spodobał  (połączenie książek i herbaty to jest zdecydowanie coś cudownego!!! <3), i przyrzekłam sobie,że jeśli kiedyś dojdzie do tego,że zacznę blogować,to na pewno wykonam ten tag. A więc oto i jest! :) Inspiracją do tego tagu była dzisiejsza pogoda,zza oknem pada,a temperatura przypomina już raczej tą jesienną niż letnią. Zaopatrzyłam się więc w jeden z moich najcieplejszych swetrów i poszłam do kuchni,zrobić sobie herbatę i naszła mnie myśl,że dziś jest idealny dzień do zrobienia książkowo-herbacianego tagu.  Tak więc, bez zbędnego przedłużania,zapraszam was na moją odsłonę Tea Book Tag :)

1. Czarna herbata,czyli mój ulubiony klasyk.

Nad tym pytaniem musiałam się chwilę zastanowić,bo ja nie czytam zbyt dużo klasyków,choć chciałabym to zmienić. Najpierw pomyślałam o "Służących" Kathryn Stockett,ale po namyśle stwierdziłam,że to nie jest klasyk,ponieważ książka została wydana stosunkowo niedawno ( w 2009 roku). Potem do głowy przyszła mi "Ania z Zielonego Wzgórza" Lucy Maud Montgomery i to był strzał w dziesiątkę. Bardzo lubię tą powieść, szczególnie za ciepło,które aż bije z jej kart oraz samą Anie Shirley,bo to nietuzinkowa i niezwykła postać. Ogromnie polecam wam tą pozycję,bo Ani nie sposób nie pokochać!

2. Zielona herbata,czyli książka tak nudna,że przy jej czytaniu zasnęłam.

Nie jestem w stanie przypomnieć sobie tytułu,który byłyby zdecydowanie najnudniejszy,ale myślę,że to było coś z kanonu lektur szkolnych. Na pewno okropnie nużył mnie "Stary człowiek i morze" Ernesta Hemingwaya.


3. Czerwona herbata pu-ehr,czyli książka,w której bohaterowie ciągle się przemieszczają.

Po przeczytaniu tej kategorii  tej kategorii praktycznie od razu  na myśl przyszła mi "Trylogia Czasu" Kerstin Gier, wszystkie trzy tomy. Bohaterowie tych książek podróżują w czasie,także praktycznie cały czas się przemieszczają,wędrują między wiekami.

4. Herbata oolong,czyli książka,której poświęca się zbyt mało uwagi.

Tutaj wybór był trudniejszy, ze względu na to,że mam kilka takich książek. Nie wiedziałam na którą się zdecydować,ale wybór ostatecznie padł na "Odkąd cię nie ma" autorstwa Morgan Matson. Książka świetna, z niesamowicie wakacyjnym klimatem,przesłaniem i romansem w tle. Pozycja zdecydowanie warta większego zainteresowania!

5. Biała herbata,czyli książka niezasłużenie popularna.

Tą kategorię zostawię niestety bez odpowiedzi. Na myśl przychodziło mi kilka tytułów,ale jak się potem okazywało nie były one zbyt popularne,także na razie  zostawiam ten punkt bez odpowiedzi. Może kiedyś do głowy przyjdzie mi jakiś trafny tytuł,i wtedy dokonam aktualizacji,ale  na razie musi zostać tak :D 


6. Herbata yerba mate,czyli książka,przy której trzeba przebrnąć przez pierwsze rozdziały,aby akcja się rozwinęła.

Miałam tak w przypadku  jednej z teraz moich ulubionych pozycji. Chodzi mi tutaj o "Lato koloru wiśni" Cariny Bartsch. Na  samym początku nie mogła się wciągnąć,styl Bartsch do mnie nie przemawiał,ale w pewnym momencie,po przejściu tych kilkudziesięciu stron zaczęłam zakochiwać się w historii Elyasa i Emely oraz płynąć przez tą książkę! W dodatku teraz uważam styl autorki tej wiśniowo-turkusowej dylogii za fantastyczny,pełen humoru,ironii i pięknych słów. Podobną sytuację miałam z powieścią "Bez serca" Marissy Meyer,którą recenzowałam jako pierwszą na moim blogu, tylko,że tutaj musiałam przeczytać ponad sto stron,żeby zakochać się w tej historii,ale zdecydowanie było warto! Czasami opłaca się dawać książkom szansę ;)

7. Herbata ziołowa,czyli książka,którą czytano mi na dobranoc,gdy byłam mała.

W pamięć szczególnie zapadły mi wszelakie baśnie Braci Grimm.

8. Herbata owocowa,czyli moja ulubiona lekka książka.

Wybrałam do tej kategorii książkę "Rywalki" Kiery Cass. Jest to pozycja bardzo lekka,czyta się ją błyskawicznie,a przy tym jest ciekawa i interesująca,zresztą cała seria Cass odznacza się właśnie tymi przymiotnikami.


9. Iced tea,czyli książka,która zmroziła mi krew w żyłach.

Z tą kategorią miałam pewien problem. Nie czytam horrorów,ani żadnych innych rodzajów literatury,które mają za zdanie budzić w odbiorcy grozę oraz strach. Mam bujną wyobraźnię i jestem dość strachliwa,więc czytanie takich powieści nie przyniosłoby  z pewnością żadnych dobrych skutków. Po zastanowieniu do głowy przyszła mi książka,która z pewnością mroziła krew w moich żyłach,kiedy byłam młodsza. Mam tutaj na myśli "Czarownice" autorstwa Roalda Dahla. Sama treść wywoływała gęsią skórkę na moim ciele,a w połączeniu z niepokojącymi i przerażającymi ilustracjami wiedźm sprawiała,że zaczynałam obawiać się, czy w mojej okolicy nie mieszkają czarownice...

10. Rozlana herbata,czyli kogo taguję: 

Nominuję Meredith z bloga  Strefa czytania obowiązuje wszędzie i wszystkich,którzy mieliby ochotę wykonać ten tag! <3

Drugie bicie serca- Tamsyn Murray

Zdjęcie mojego autorstwa

Trochę o treści... :

Jonny nie jest zwyczajnym nastolatkiem. Pewnego dnia serce chłopaka zatrzymało się,i od tamtej pory szpital stał się jego drugim domem. Mimo że, serce Jonnego zostało pobudzone do życia,aby utrzymać ten stan chłopak  musiał zostać podłączony do berlińskiego serca,maszyny,która ma za zadanie tłoczyć krew do wszystkich komórek ciała, w czasie trwania regeneracji mięśnia sercowego lub oczekiwania pacjenta na przeszczep. Jonny jest jedną z wielu osób,która potrzebuje  przeszczepu. Każdego dzień nastolatka naznaczony jest przez niepewność i wątpliwości. Czy dziś uda się znaleźć dawcę? Czy dziś jest dzień,w którym umrze?  Niamh i Leo są bliźniakami. Dziewczyna od zawsze czuje,że żyje w cieniu Leo. Jej brat jest popularny,powszechnie lubiany,osiąga sukcesy w piłce nożnej i gra na gitarze. Niamh jest przeciętna. Rodzeństwo często się kłóci oraz rywalizuje między sobą. Zazwyczaj to Leo wygrywał;aż do pewnego feralnego dnia, kiedy to zacięte współzawodnictwo odniosło tragiczne skutki.


Bohaterowie : 


O bohaterach stworzonych przez Tamsyn Murrary zdecydowanie mogę powiedzieć dwa słowa : realistyczni i przekonujący.  Nie są idealni,ale właśnie w tym tkwi cały sekret. Ich wady i niedoskonałości sprawiają,że czytelnik może się z nimi utożsamić i uwierzyć w autentyczność całej historii,a reakcje na poszczególne sytuacje sprawiają,że wydają się nam się bardziej rzeczywiści. Dwójka głównych bohaterów to Jonny i Niamh,którzy na zmianę są narratorami tejże powieści. Trzeba przyznać,że obydwoje są doskonale i konsekwentnie wykreowani. Niamh jest świetnie napisaną postacią. Dziewczyna od zawsze dusi w sobie masę emocji,i to niekoniecznie tych dobrych,co nasila się jeszcze bardziej po tragicznym wypadku jej brata. Jej zachowanie i postępowanie nieraz mnie irytowało,jednak doskonale rozumiała dlaczego tak postępowała. Jonny za to próbuje odnaleźć się w nowej sytuacji,zacząć wszystko od początku,jednocześnie starając się dowiedzieć kim tak naprawdę jest. Również świetnie przedstawiony. Mamy również kilka postaci drugoplanowych,o których mogę powiedzieć dokładnie to samo co o głównych. Jak sama autorka przyznaje poświęciła naprawdę dużo czasu i zaangażowania w ich kreację, co według mnie wyszło jej fantastycznie.

Podsumowanie : 

"Drugie bicie serca" napisane jest prostym,ale trafiającym w punkt językiem. Autorka nie używa zbędnych słów,jednocześnie opisując wszystko bardzo trafnie i przystępnie. Tamsyn Murrary jest kolejną autorką,która z łatwością potrafi poruszać się po trudnych i ważnych tematach,których tutaj nie brakuje. Nie będę zdradzać za dużo,bo jeśli chodzi o tą powieść,to naprawdę bardzo łatwo zdradzić trochę za dużo. Napomknę tylko,że kluczowym tematem powieści jest kwestia transplantacja organów,czyli przeszczepów narządów. To ogromnie ważny temat,który jak najbardziej warto poruszać i nagłaśniać. Autorka fantastycznie zobrazowała tą sprawę (życie osoby potrzebującej nowego serca przed przeszczepem jak i po oraz sytuację dawcy i jego rodziny), w sposób przejrzysty i zrozumiały,nawet dla kogoś, kto nigdy o tym nie słyszał. Oprócz transplantacji w powieści poruszane są  również inne kwestie,które już zostawiam do samodzielnego zapoznania się,muszę tylko powiedzieć,że są tak samo dobrze nakreślone i warte poznania. Książka jest również pełna emocji,wywołuje ich w odbiorcy mnóstwo,przy czym są one bardzo intensywne i nieraz powodujące wzruszenie,mimo to książkę czyta się naprawdę szybko,choć przyznaję,że w niektórych momentach musiałam dawkować sobie czytanie,bo przeżywałam wszystko bardzo mocno wraz z bohaterami.

Troszkę owiałam tą książkę tajemnicą,ale tak jak pisałam tutaj naprawdę łatwo coś przypadkowo zaspojlerować,poza tym uważam,że gdybym napisała co nieco więcej, to odebrałoby to przyjemność z czytania :D Ktoś z was może czytał? :) Jeśli nie,to naprawdę bardzo mocno polecam zapoznać się z tą pozycją! <3 

Jesteś dobra,jesteś mądra,jesteś ważna... czyli "Służące" Kathryn Stockett.

Zdjęcie mojego autorstwa :)

Trochę o treści.. :

"Służące" autorstwa Kathryn Stockett, to powieść obyczajowa, której akcja rozgrywa się w latach sześćdziesiątych na amerykańskim południu, a dokładniej w stanie Missisipi. Wydarzenia spisane na karatach powieści poznajemy okiem trzech bohaterek-Aibileen, Minny oraz Eugenii, nazywanej przez większość Skeeter. O bohaterkach wypowiem się szerzej trochę później, w następnym akapicie, jednak, abym mogła przedstawić wam główny zarys fabuły, muszę już teraz  przybliżyć sytuację Eugenii. Skeeter trzy miesiące temu skończyła studia, i wróciła do domu, na rodzinną plantację bawełny,gdzie czuje,że nie do końca pasuje. Dziewczyna od zawsze marzyła  zostać dziennikarką i pisarką,jednak nie jest to takie proste. Eugenia otrzymuje listy odmowny od Elaine Stein, redaktorki "Harper and Row", nowojorskiego wydawnictwa,w którym pragnęła zacząć pracować. Pani Stein podkreśla,że zważywszy na brak doświadczenia Skeeter, nie może jej przyjąć; radzi jej również,aby dziewczyna załatwiła sobie staż w miejscowej gazecie oraz pisała przede wszystkim o tym,co ją porusza,a już szczególnie, jeśli nie interesuje to nikogo innego. Redaktorka obiecuje także przyjrzeć się najlepszym pomysłom Skeeter i wydać na ich temat opinię. Młoda dziewczyna idzie za jej radą,i  udaje się do lokalnej redakcji "Jackson Journal",gdzie otrzymuje posadę panny Myrny,kobiety,która prowadziła kącik z poradami na temat prowadzenia domu,jednak z różnych przyczyn już nie pracuje na tym stanowisku. Mimo że,nie jest to dla świeżo upieczonej dziennikarki nic szczególnie ambitnego,to uznaje to,za dobry początek do czegoś więcej. Niestety jest jeszcze mały szczegół, Skeeter ani trochę nie zna się na prowadzeniu domu,dlatego postanawia zwrócić się  o pomoc do Aibileen, czarnoskórej pomocy domowej swojej przyjaciółki Elizabeth. Podczas jednego z ich spotkań między Skeeter a służącą nawiązuje się dłuższa, zahaczająca o zgoła inne zagadnienia niż plamy z tłuszczu, czy pleśń pojawiająca się na słoikach rozmowa. Aibileen, nawet o tym nie wiedząc podsuwa Skeeter pomysł na kontrowersyjną, śmiałą,ale równocześnie jakże ważną i pouczającą opowieść, która może odmienić wszystko,ale również przysporzyć bohaterkom wiele kłopotów.

Bohaterowie : 

Źródło: mmorrow.tumblr.com

Przechodząc do postaci,uważam,że Kathryn Stockett odwaliła tutaj kawał świetnej roboty. Na kartach powieści przewija się cały wachlarz fantastycznie wykreowanych bohaterek,bo to książka głównie o kobietach,jednak świetnie rozpisanych  męskich postaci również  nie brakuje. Pani Stockett poświęciła mnóstwo uwagi zarówno głównym postaciom, jak i tym pobocznym. Historia przedstawia nam sylwetki ciepłych,silnych i niesamowicie odważnych kobiet,nie brakuje również postaci bezwzględnie wyrachowanych i aroganckich,dzielących ludzi na gorszych i lepszych pod pretekstem pseudo równouprawnienia, oraz takich,którzy swoją obojętnością,uległością i ślepym trwaniu w tylko na pozór dobrym systemie przywalają na niesprawiedliwości,która wylewa się z kart książki. Jedno jest pewne,wobec żadnego z bohaterów nie można przejść obojętnie. Autorka sprawiła,że bohaterowie wydają nam się niczym z krwi i kości. Postanowiłam,że pod lupę wezmę sylwetki trzech głównych bohaterek,które przedstawiają akcję powieści swoimi oczami. Mowa tutaj oczywiście o wspomnianych już wcześniej Eugenii, Minny i Aibileen,jednak w powieści przewija się również kilka innych fantastycznych postaci,które ujęły mnie ze serce i zostawiły w nim ślad,takich jak na przykład : Celia lub Johnny Foote,na których warto zwrócić uwagę, podczas czytania tejże powieści. Przechodząc do głównych bohaterek,gdyby ktoś spytał się mnie,którą z nich najbardziej lubię, nie byłabym w stanie odpowiedzieć. Każda z nich jest wspaniała na swój własny sposób i każda warta uwagi. Jako pierwszą poznajemy Aibileen, czarnoskórą kobietę,która pracuje jako służąca w domu Elizabeth Leefolt. Aibileen jest niesamowicie ciepłą,mądrą i przepełnioną  miłością kobietą. Zawsze stara się pomóc wszystkim,którzy tego potrzebują; mimo ogromnego strachu i niebezpieczeństwa,jakie może powziąć za sobą  ta decyzja, Aibileen,jako pierwsza postanawia  pomóc Skeeter i opowiedzieć swoją historię. Minny jest najlepszą przyjaciółką Aibileen,ale właściwie jest  jej przeciwieństwem. Minny ma wybuchowy temperament,jest typem osoby,która nie pozwoli dmuchać sobie w kaszę; często nie może również powstrzymać się od pyskowania,co nierzadko ściąga na nią kłopoty.  Minny jest naprawdę silną kobietą,często nie daje po sobie poznać tego,co naprawdę czuje.  Przez Hilly Hollbrook,która  ją zwolniła i rozpowiedziała po całym mieście,że Minny jest złodziejką nie może znaleźć nigdzie zatrudnienia. Eugenia Phelan jest z trochę innego świata niż dwie pozostałe bohaterki,i w przeciwieństwie do nich jest biała. Skeeater jest bardzo ambitna,podąża za swoimi marzeniami; na przełomie książki przechodzi przemianę,która widoczna jest na koniec powieści. Według mnie zmienia się zdecydowanie na plus; postać Skeeater pokazuje jak ważna jest akceptacja siebie i postępowanie według swoich ideałów. Wspaniała bohaterka!

Podsumowanie :

"Służące" napisane są prostym,ale bardzo przyjemnym językiem. Autorka już od pierwszej strony przenosi nas w świat upalnego amerykańskiego południa,i nie wypuszcza aż do samego końca historii. Największą zaletą powieści jest zdecydowanie szerokie spektrum istotnych spraw,które porusza. "Służące"mogłabym porównać do trafionego, pięknie zapakowanego prezentu. Główną istotą książki jest problem rasizmu . Przedstawiane są przede wszystkim różne sposoby traktowania czarnych służących,ale również ogólnie ludzi czarnoskórych. W pewnym momencie w książce zostają przytoczone nawet rzeczywiste, obowiązujące w różnych okresach czasu na południu Stanów Zjednoczonych. Nawiązując do mojego wcześniejszego porównania,  kwestia segregacji rasowej społeczeństwa jest tutaj naprawdę genialnie poruszona,autorka przekazuje nam uniwersalne,a jednocześnie często przez nas zapominane prawdy,jednak mam wrażenie,że ten problem,choć jest myślą przepowiednią historii,to otwiera drzwi do mnóstwa innych,równie ważnych zagadnień,jest właśnie tym mieniącym się papierem z wielką kokardą na środku,który już sam wygląda zachwycająco,ale wewnątrz skrywa coś równie wspaniałego. Pojawiają się tutaj takie kwestie jak: akceptacja siebie, kwestia prawdziwej miłość, sprawa ograniczeń,które sami sobie często nakładamy i wiele,wiele innych,których nie będę  zdradzać,aby nie obierać wam przyjemności i radości z czytania i odnajdywania  tych wartościowych tematów. Zresztą Kathryn Stockett posiada,tak jak wcześniej pisałam,naprawdę lekkie i przyjemne pióro, przez co i dzięki czemu, przedstawia te wszystkie sprawy w niesamowicie lekki i przystępny sposób,także nic tylko czytać. Zresztą dla samej autorki są to tematy niezmiernie bliskie i powieść jest dla niej w pewnym stopniu personalna. Nie będę wam zdradzać dlaczego,wszystkiego można dowiedzieć się z podziękowań oraz takiego jakby posłowia od autorki,które znajdują się na samym końcu książki. Przy czytaniu "Służących" rekomenduję zapoznać się ze słowami autorki,bo naprawdę warto. Zwracam na to uwagę,ponieważ ja sama rzadko czytam wszelkiego rodzaju podziękowania i komentarze od autorów,raczej je omija,a ta powieść pokazała mi,że czasem warto zwrócić na tego typu rzeczy uwagę.

Cześć! :) Trochę mnie tutaj nie było,ale już nadrabiam zaległości :) Co do "Służących" mam wrażenie,że nie  ważne jak dużo nie   napisałabym i jak bardzo nie wychwalałabym tej książki, to i  tak nie oddam w pełni wspaniałości tej pozycji. A wy czytaliście "Służące", może widzieliście ekranizację? :) I jak to jest u was? Czytacie podziękowania i posłowia, czy raczej je omijacie?  Zdradzę wam taką ciekawostkę,jakby zza kulis powstawania recenzji :D Podczas jej pisania,w tle cały czas leciała mi ścieżka dźwiękowa właśnie z ekranizacji "Służących". Muszę wam ją polecić,bo jest naprawdę cudowna! <3 W szczególności uwielbiam utwór Thomasa Newmana "Ain't You Tired". Co teraz czytacie? :) Ja jestem w trakcie "Drugiego bicia serca", i na blogu niedługo powinna pojawić się recenzja tejże powieści :)